leaving las corfu

ΦΕΥΓΩ. ενα μεγαλο κεφαλαιο της ζωης μου κλεινει και επλιζω να ανοιξει καποιο αλλο συντομα. μετα απο πεντε ομορφα χρονια στην (οχι και τοσο ομορφη) κερκυρα, παιρνω τις βαλιτσες μου, το λαπτοπι μου και 16 κουτες και αποχωρω κιουρια. εδω εκανα τις σπουδες μου, στο τμημα μεταφρασης του ιονιου πανεπιστημιου (καλα, χρωσταω την πτυχιακη ακομα, αλλα δεν πειραζει, τυπικα τελειωσα) και παω στη μεγαλη φτωχομανα (aka θεσσαλονικη) να μεινω με το μπαμπα μου. απο τη μια στεναχωριεμαι, ειχα συνηθισει τη ζωη εδω, εκανα παρεες και καλους φιλους, εζησα ωραιες στιγμες και αγαπησα το καταπληκτικο σπιτακι μου (πολυ μποεμ στουντιο κιετσι), απο την αλλη βεβαια χαιρομαι κιολας, γιατι, οσο να'ναι, η ζωη σε ενα τοσο μικρο μερος που απλα το χειμωνα πεθαινει, δεν ειναι και τοοοοσο συγκλονιστικα ενδιαφερουσα. ασε που μετα απο πεντε χρονια πρεπει να μαθω να συμβιωνω παλι με ανθρωπους, και δη μελη της οικογενειας μου,που, οπως ολοι ξερουμε, ειναι το πιο δυσκολο ειδος συμβιωσης που υπαρχει. anyways, ειμαι παντα αισιοδοξη (δεν ξερω αν θα ειμαι οταν μου δωσει το λογαριασμο η μεταφορικη εταιρια, αλλα τεσπα) και ξερω οτι ολα θα πανε καλα. παρεμπιπτοντως, το "μαιρού" ειναι το παρατσουκλι που μου κολλησαν εδω, μαιρη με λενε κανονικα... τωρα στη θεσσαλονικη ποιος θα με φωναζει ετσι??? σνιφ...