Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

εεε...

κριμα, ειχα ορεξη να δημιουργησω συγγραφικως σημερα, αλλα ειμαι σε ιντερνετι καφε και το space bar κολλαει... εκανα 5 λεπτα να γραψω μια γραμμη, ουτε λογος για ποστ ολοκληρο...

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2007

voyage, voyage...

plus loin que la nuit et le jour :)
θελω να παω ταξιδι ΤΩΡΑ. φτου, βγηκα για καφε το μεσημερι με το φιλο μου το νικο που πριν λιγο γυρισε απο το erasmus του και λεγαμε τις εμπειριες μας και τα ταξιδια μας και αρχισα να εχω παλι εκεινο το περιεργο συναισθημα, θελωναφυγωτωρα σε φαση...πραγματικα, ωρες ωρες δε με σωραει ο τοπος, κατι μεσα μου με τρωει και δε μπορω να κατσω ησυχη. βεβαια, ειχα την τυχη -μαλλον επιλογη- να μπορω να φευγω οποτε αρχιζα να σφιγγομαι ετσι. ηρθε λοιπον η ωρα να φυγω και απο το βολο. κυριακη κατεβαινω αθηνα, οχι και τοσο μακρια, αλλα στην αναβροχια, καλη και η πετρουπολη, τουλαστιχον θα ειμαι με το δημητρη μου :)
αλλο ειναι το θεμα αυτου του ποστιου, τα ταξιδια και οχι ο δημητρης, με ανακαλω στην ταξη. μιας και θα γινω συγγραφεας, σκεφτομαι το πρωτο μου βιβλιο να ειναι κατι σαν ταξιδιωτικο ημερολογιο, ας πουμε "οι περιπετειες ενος ταλαιπωρου ταξιδιωτη" η εστω "συμβουλες για τουριστες με ανησυχιες". δεν ξερω ακομα βεβαια πως θα το δομησω, αλλα θα εχω αρκετο χρονο για αυτογνωσια, αυτοκριτικη και συγγραφιλικι την κυριακη που θα παρω το λεωφορειο, 5 ωρες θα πηξω αν δεν βρω κατι δημιουργικο να κανω... βεβαια, το μονο πραγμα που θεωρω δημιουργικο, περαν απο την πτυχιακη, αυτη την περιοδο της ζωης μου ειναι το σεχ, αλλα αυτο θα το κανω αφου φτασω στην αθηνα. τι μενει λοιπον? το πρωτο βημα για το nobel λογοτεχνιας... (αν και "Nobel invented dynamite. I won't accept his blood money", μπουχαχα...)
πως γινεσαι συγγραφεας αν δεν ξερεις καν πως να αρχισεις το βιβλιο σου;

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

μονιμος κατοικος θεσσαλονικηηηηης...

καλα, οχι ακομα, αλλα σε λιγο :)
παει λοιπον η κερκυρα, τελος σε αυτο το μεγαλο κεφαλαιο της ζωης μου, τελος στο πανεπιστημιο, τελος στα μπανια τ'αλεκου, τελος στις παγιομοκες και τις τσιτσιμπυρες, τελος στον αι και τελος στην ατελειωτη βροχη...σχετικα ειναι ολα αυτα βεβαια, γιατι χρωσταω ενα μαθημα ακομα και την πτυχιακη, αλλα δεν πειραζει, σε δουλεια να βρισκομαστε...αυτο το σπιτι στη θεσσαλονικη ολο το βολευω και ολο ανωκατω ειναι, τον αβολευτο εχει, με εχει συγχισει. σημερα πηρα το μελλον μου στα χερια μου και εστειλα πολλα πολλα βιογραφικα, μπας και βγαλω κανα φραγκο γιατι προβλεπονται καιροι ισχνων αγελαδων και το μελλον διαγραφεται ζοφερο...εκανα και μια μαλακιτσα, ξεχασα να κλεισω τη βανα απο το σπιτι του δημητρη και με μαλωσε, ειπα στη δωρα να παει να την κλεισει αλλα δεν καταφερε (εχω την εντυπωση οτι προσαθουσε να τη στριψει απο τη λαθος μερια) και παρακαλεσα τη φρυ και τον σπυ να πανε...να στεναχωρηθω αραγε η δεν χρειαζεται? βεβαια δεν εχω ακουσει και πολυ κοσμο να χαιρεται που τελειωνει τις σπουδες του και να γυριζει σπιτι με τους γονεις του. καλα, δεν τα εβαψα και μαυρα αλλα εκει, μεσα στο ταξι που με πηγαινε στο αεροπορτο, περνωντας απο γαριτσα bay και ητανε και βραδυ και ο ανεμομυλος ηταν φωτισμενος και το φεγγαρακι ελουζε με το χρυσο του χρωμα τη θαλασσιτσα και τα καικακια λικνιζοντουσαν ρυθμικα στον απαλο παφλασμο των κυματακιων, ενα δακρυ πηγε να κυλησει, αλλα το μαζεψα αυθωρει και παραχρημα, δεν ειμεθα συναισθηματικοι τυποι...δε στεναχωριεμαι λοιπον, βαριεμαι αλλωστε τοσο πολυ εδω στο βολο που ο συναισθηματικος μου κοσμος εχει πιγκωσει απο την πληξη και δεν χωραει τιποτε αλλο...υπεμονη δυο βδομαδες να φυγω για αθηνα...