μονιμος κατοικος θεσσαλονικηηηηης...

καλα, οχι ακομα, αλλα σε λιγο :)
παει λοιπον η κερκυρα, τελος σε αυτο το μεγαλο κεφαλαιο της ζωης μου, τελος στο πανεπιστημιο, τελος στα μπανια τ'αλεκου, τελος στις παγιομοκες και τις τσιτσιμπυρες, τελος στον αι και τελος στην ατελειωτη βροχη...σχετικα ειναι ολα αυτα βεβαια, γιατι χρωσταω ενα μαθημα ακομα και την πτυχιακη, αλλα δεν πειραζει, σε δουλεια να βρισκομαστε...αυτο το σπιτι στη θεσσαλονικη ολο το βολευω και ολο ανωκατω ειναι, τον αβολευτο εχει, με εχει συγχισει. σημερα πηρα το μελλον μου στα χερια μου και εστειλα πολλα πολλα βιογραφικα, μπας και βγαλω κανα φραγκο γιατι προβλεπονται καιροι ισχνων αγελαδων και το μελλον διαγραφεται ζοφερο...εκανα και μια μαλακιτσα, ξεχασα να κλεισω τη βανα απο το σπιτι του δημητρη και με μαλωσε, ειπα στη δωρα να παει να την κλεισει αλλα δεν καταφερε (εχω την εντυπωση οτι προσαθουσε να τη στριψει απο τη λαθος μερια) και παρακαλεσα τη φρυ και τον σπυ να πανε...να στεναχωρηθω αραγε η δεν χρειαζεται? βεβαια δεν εχω ακουσει και πολυ κοσμο να χαιρεται που τελειωνει τις σπουδες του και να γυριζει σπιτι με τους γονεις του. καλα, δεν τα εβαψα και μαυρα αλλα εκει, μεσα στο ταξι που με πηγαινε στο αεροπορτο, περνωντας απο γαριτσα bay και ητανε και βραδυ και ο ανεμομυλος ηταν φωτισμενος και το φεγγαρακι ελουζε με το χρυσο του χρωμα τη θαλασσιτσα και τα καικακια λικνιζοντουσαν ρυθμικα στον απαλο παφλασμο των κυματακιων, ενα δακρυ πηγε να κυλησει, αλλα το μαζεψα αυθωρει και παραχρημα, δεν ειμεθα συναισθηματικοι τυποι...δε στεναχωριεμαι λοιπον, βαριεμαι αλλωστε τοσο πολυ εδω στο βολο που ο συναισθηματικος μου κοσμος εχει πιγκωσει απο την πληξη και δεν χωραει τιποτε αλλο...υπεμονη δυο βδομαδες να φυγω για αθηνα...